Alle rijinstructeurs die rijles geven vormen met elkaar de ruggengraat van de verkeersveiligheid. Dit in de cruciale rol van het begeleiden van nieuwe (beginnende) bestuurders op de weg.

Het ideaalbeeld!?
Goed opgeleide rijinstructeurs, gewapend met diepgaande kennis en didactische vaardigheden om de volgende generatie beginnende bestuurders op te leiden en te begeleiden naar een veiligheid en verantwoordelijkheid op de weg.

Realistisch ideaalbeeld?
Hoe realistisch is dit beeld in een tijdperk waarin snelle opleidingen de norm (lijken te) zijn?
Het fenomeen van instructeurs die in slechts vier maanden worden opgeleid, roept serieuze vragen op over de prioriteit van de verkeersveiligheid versus winstgevendheid van de instructeursopleiding.
Wat blijft er over als rijinstructeurs in opleiding vragen niet tijdens en aan de docent die opleidt stellen, maar op de facebookgroep van de instructeurs in opleiding?
Heeft dit te maken met geen vertrouwen in de docent(en)?
Of willen we voor een dubbeltje op de eerste rang zitten?
Gaan we blind meerijden op ervaring en kennis van een ander, afgezien van goed of fout.
Wat wel overtuigd is dat er heel wat schort aan de opleiding tot rijinstructeur en dat dit moet veranderen.

Korte opleidingsduur
De korte duur van de instructeursopleidingen doet terechte twijfels rijzen over de diepte van de voorbereiding die de instructeurs ontvangen.
Is vier maanden voldoende om de complexiteit van verkeersregels – verkeersdynamiek – en psychologie te begrijpen?
Duidelijk is wel, dat de focus op snelheid niet samengaat met kwaliteit.
Helder is wel, dat ook de rijinstructeursopleiding examengericht is, waardoor je ook van alles kunt gaan missen je aan kennis die nodig bent.

Zorgwekkend
Een zorgwekkend aspect is het gebrek aan nadruk op didactische vaardigheden op sommige
opleidingsinstituten.
Op fora zoals Facebook worden instructeurs geconfronteerd met vragen en verzoeken met betrekking tot het onderwijzen van rijvaardigheden. Dit zijn zeer relevante vragen die niet of niet adequaat behandeld worden tijdens de rijinstructeursopleiding.
Dit is een zeer gevaarlijke ontwikkeling, want je weet niet of de reacties juist zijn of juist geïnterpreteerd zijn en worden.
Hiermee is er een kloof bloot gelegd tussen de verwachtingen van de samenleving en de daadwerkelijke voorbereiding van rijinstructeurs.

Opleidingsnormen
Duidelijk mag zijn dat een heroverweging van de opleidingsnormen essentieel is.
Verkeersveiligheid mag nooit worden opgeofferd op het altaar van winstgevendheid.
Langere en intensieve opleidingsprogramma’s met de nadruk op zowel technische kennis als didactische vaardigheden, is nodig om de integriteit van het vak van rijinstructeur te waarborgen.
Daarnaast is er heel simpel een kwaliteitsslag te maken in de opleiding tot instructeur.
Halverwege de opleiding zit de rijtest voor rijinstructeurs.
Deze mag onbeperkt herkanst worden tot dat de test voldoende is.
Dit is geen juiste aanpak.
Hiermee geef je voeding aan het gegeven dat de rijinstructeursopleiding commercieel is en dus een verdienmodel waar de verkeersveiligheid ondergeschikt aan is.
Sterker nog in potentie is deze handelswijze levensgevaarlijk, je speelt met mensenlevens.

Oplossing:
Positioneer de rijtest voor aanvang van de opleiding en maximaliseer het aantal herkansingen tot 3.
Hiermee heb je de eerste kwaliteitsslag te pakken.
Want de informatie die bij ons binnenkomt over de rijtest, is diep en dieptriest.

Discussie
De discussie moet geopend worden en het streven moet zijn naar een hogere standaard.
Verkeersveiligheid is een collectieve verantwoordelijkheid. Hiermee is het aan de opleidingsinstituten, wetgevers en de samenleving als geheel om ervoor te zorgen dan alle rijinstructeurs van het hoogste kaliber zijn en dat ze de fundamenten van veilig rijden stevig leggen voor de toekomstige generaties.
Zolang de verkeersveiligheid gepositioneerd wordt onder verdienmodellen en winsten, gaat de verkeersonveiligheid toenemen en komen er steeds weer onnodig mensenlevens op het spel te staan.

Kleine rijscholen
Ons is meerdere keren informatie ter ore gekomen er een brancheorganisatie de overtuiging heeft dat kleine rijscholen dienen te verdwijnen.
Dit zou dé oplossing zijn voor de betere rijles.
In tegenstelling tot deze mening is dat de kleinere rijscholen beter inspelen op de behoeftes van de leerling.
In tegenstelling tot waar grotere rijscholen vaak leerlingen op dezelfde manier examengericht opleiden en dus niet of weinig inspelen op behoeften van leerlingen zelf.  

Rijscholen vinden van opleidingsinstituten dat instructeurs niets leren.
Bovendien nog we moeten ze zelf alsnog opleiden, terwijl zij het geld opstrijken.
Desondanks blijven ze aankomende instructeurs naar de opleidingsinstituten sturen.
Concluderend: De opleidingen zijn slecht, maar toch blijven de aankomende instructeurs naar opleidingsinstituten gaan om dus slecht opgeleid te worden?
Wat is dat voor een raar mechanisme?
Is dat puur om de WRM pas te bemachtigen? Daar lijkt het wel op.

In de afgelopen jaren zijn er diverse pogingen ondernomen om de verkeersveiligheid te verbeteren.
Al deze initiatieven zijn allemaal nooit succesvol geweest.
Als eerzame burger die graag veilig van A naar B wil, denk je dan, voer verbeteringen door.
Exact klopt helemaal. Nu blijkt dat er wel een indruk ontstaat dat er een Old Boys Netwerk schijnt te zijn die heel veel bepaalt.
Als we gaan inzoomen op partijen die zich bewegen binnen de rijschoolbranche, dan zie je dat het vaak dezelfde personen zijn die een hoofdrol spelen.
Daarnaast is er nog een overeenkomst die opvalt, het zijn vaak personen van middelbare leeftijd die elkaar geruime tijd kennen en dus weten wat ze van elkaar kunnen verwachten.
Onbewust of bewust is hiermee een zogenaamd Old Boys Netwerk gaan ontstaan, waar niemand meer op eigen initiatief kan toe treden.
Komt er wel een nieuw lid bij dan is het negen van de tien keer iemand die al contacten heeft met dit netwerk en daardoor bekent is en zo meedraait.
Dit zijn bestuurlijke kringen die stevig in het zadel zitten en blijven zitten en de gelederen gesloten houden.
Een versterkend effect is dat er personen zijn die op verschillende plekken in dezelfde functie terugkeren.
In extreme gevallen, verzekeren zich van het gegeven dat ze elkaar de hand boven het hoofd houden.
Ze bespreken problemen binnenkamers en nemen de échte besluiten in kleine kring. Dit fenomeen beïnvloedt heel sterk de mogelijkheden en onmogelijkheden binnen de branche.
Het is een katalysator of men anders wil, of dat er oude wijn in nieuwe zakken komt.
Wat in de praktijk voorgekomen is, is dat tijdens een bijeenkomst een relatieve buitenstaander de bijeenkomst bijwoont. Met als gevolg dat één of meerdere leden in woede uitbarsten: Hoe kan dit!
Nu moeten we op onze woorden passen, want hoe beoordeeld deze buitenstaander deze bijeenkomst.

Nadelen van een Old Boys Netwerk
Gebrek aan diversiteit: Het netwerk kan leiden tot een gebrek aan diversiteit binnen de overheid.
Concreet krijgen alleen mensen die deel uitmaken van het netwerk alle kansen.
Vriendjespolitiek: Het Old Boys Netwerk kan vriendjespolitiek in de hand werken. Hier vindt begunstiging plaats op basis van persoonlijke relaties in plaats van op basis van verdienste of geschiktheid.
Dit kan binnen de overheid leiden tot een gebrek aan objectiviteit en efficiëntie
Gebrek aan transparantie: Beslissingen die binnen het netwerk genomen worden, kunnen vaak achter gesloten deuren plaatsvinden. Hierdoor ontstaat er een gebrek aan transparantie. Dit kan leiden en leidt tot wantrouwen van branche en vragen over de integriteit van de besluitvormingsprocessen.
Starheid van de status quo: Het netwerk kan de status quo in stand houden en verandering binnen de branche belemmeren. Mensen die deel uitmaken van het netwerk hebben minder interesse in hervormingen en het implementeren van nieuwe ideeën.
Helemaal als die buiten hun kringen ontstaan.
Door deze houding en gedrag, gebruikt de overheid Samen Sterk als middel om de branche te verbeteren en sluit innovatie en verbetering uit. Hierdoor krijgt Samen sterk een andere (negatieve) context.
Gemiste kansen voor talent: Het netwerk kan ertoe leiden dat getalenteerde individuen die geen deel uitmaken van het netwerk worden buitengesloten met betrekking tot kansen binnen de overheid. Hierdoor wordt de mogelijkheid om talent en innovatie aan te trekken beperkt.

In het algemeen kan het old boys netwerk ertoe leiden dat de legitimiteit en effectiviteit van de overheid en verkeersveiligheid wordt ondermijnt.

Onlangs kwam het rapport Hoe leren we jonge automobilisten veilig verkeersgedrag uit.
Omdat dit rapport momenteel actueel is, ga ik de komende tijd een aantal delen van de tekst die belangrijk zijn eruit halen en bespreken op EBP basis.
Hiermee wil ik helderheid geven tussen de theoretische waarheid, gebaseerd op de manier zoals dit rapport tot stand is gekomen en de echte rauwe werkelijkheid zoals die geldt in het echte leven.
Nu het eerste deel:
Spoor 2: Kennis vanuit de onderwijswetenschappen
De timing en manier van feedback geven is belangrijk voor een effectief leerproces. Je wilt dat een leerling zelf ervaart dat hij een fout heeft gemaakt, dit niet erg vindt en dat hij vervolgens leert hoe hij het beter uit had kunnen voeren. De feedback wordt bij voorkeur gegeven vlak nadat de fout wordt gemaakt, is niet oordelend maar constructief (zodat de leerling inziet dat fouten maken belangrijk is om iets te leren) en is niet alleen verbaal (maar bij voorkeur visueel: laten zien hoe het beter kan).

Als reactie op bovengenoemd stukje tekst het volgende:
Het is juist om te stellen dat het feedback geven op een juist moment dient te gebeuren.
Alleen is dit van toepassing op het onderwijs zelf.
Tijdens de rijles in de praktijk zijn er geen juiste momenten. Daar volgen de af te handelen verkeerstaken elkaar in hoog tempo op. Je hebt er één afgehandeld en de volgende verkeerstaak is er weer.
Je kunt als instructeur de leerling niet lastigvallen met feedback over een afgehandelde verkeerssituatie.
Doe je dit wel, dan spreken we over afleiding in het verkeer.
Hierdoor gaat de volledige aandacht naar een inmiddels achterhaalde verkeerstaak,
hij is al gepasseerd.

Als er daarna gesteld wordt dat een leerling zelf mag ervaren dat hij een fout heeft gemaakt, vlieg je wel volledig de bocht uit.
Waarom vlieg je dan de bocht uit?
Omdat fouten ervaren in het verkeer niet kan of op zijn minst tot het uiterste beperkt dient te worden.
De openbare weg is geen oefenterrein voor beginnende bestuurders, want dat staat er expliciet.
Concreet, het ervaren van een fout: Je mag dus ervaren hoe het is om een boom te raken met alle gevolgen van dien.
Hoe bizar is dit.

Vervolgens: dat feedback geven constructief moet zijn, dat is juist.
Alleen raakt dit fundamenteel de manier van opleiden.
Het opleidingsmodel is instructie. Dat heeft in zich dat de manier van feedback wel kan, maar niet in het huidige opleidingsmodel.
Leerlingen laten ons weten dat ze de volgende feedbackvormen onder andere te horen krijgen:
Volgende keer beter opletten.
Zie nou wel.
Pas op en kijk uit die fietser/voetganger.
Stop hier maar even langs de kant de weg, wat had je nou beter kunnen doen.
Op deze feedbackvormen zullen meer varianten denkbaar zijn.

De combinatie van het instructie opleidingsmodel en bovengenoemde “feedbackvormen” hebben inzich dat het rijangst kan ontwikkelen.
Dat geven leerlingen ook aan, is gebleken uit onderzoek.
70% van faalangst/rijangst wordt ontwikkeld tijdens de praktijklessen.
30% van de leerlingen is vatbaar voor faal en of rijangst.
Daarnaast worden faalangst en gezonde spanning voor bijvoorbeeld een examen vaak door elkaar gehaald.
Als het rijexamen wel gehaald is, horen wij terug, stapt men niet meer zelfstandig in de auto, omdat er rijangst is ontwikkeld.

Maar bij voorkeur visueel: laten zien hoe het beter kan.
Vanuit deze gedachte is dan uitgangspunt dat het visueel laten zien, dus voordoen door iedere instructeur op dezelfde manier gebeurt.
Niet iedere instructeur laat visueel dingen zien.
Vanuit de instructeursopleiding kan dit ook niet verwacht worden omdat dit grotendeels online gebeurt waarbij er specifieke vragen gesteld mogen worden.
De rij test die het IBKI afneemt, kun je niet valide noemen.
Aspirant rijinstructeurs mogen keer op keer de rij test doen, net zolang totdat ze voldoende punten hebben.
Vanuit het IBKI zelf komen ook verontrustende geluiden naar ons over de rijkwaliteiten van aankomende rijinstructeurs.
Met deze informatie is het niet aan te raden uit te gaan van het uitgangspunt dat laten zien hoe het beter kan ook uitvoerbaar en mogelijk is en mogelijk zelfs tot verbetering leidt.

https://auteursrecht.blokonderwijs.nl/